Gisteren zat ik bij de kapper. Even een fijn momentje voor mezelf en terwijl ik een tijdschrift lees met een mooi interview van Milouska Meulens over het onderwerp schaamte merk ik dat ik geraakt wordt. Stukken uit dit verhaal raakten me. Ze raakten me omdat het herkenbaar is, omdat IK mijzelf erin herken. Ik denk dat iedereen namelijk wel een bepaalde mate van schaamte ervaart in zijn leven. Iedereen ervaart op een bepaald moment in een bepaalde mate wel eens schaamte en toch is het niet iets waar we graag over praten.

Schaamte dus. 
Schaamte is een gevoel dat op alle leeftijden voorkomt en al kan ontstaan in je jonge jaren. Als kind ben je (onbewust) namelijk loyaal aan je ouders. Je gedraagt je netjes en doet wat je ouders van je vragen en je neemt gedragingen en overtuigingen onbewust over van je ouder(s) om aardig en geliefd gevonden te worden. Je gaat je dus al jong op een bepaalde manier gedragen, dingen over jezelf en een ander geloven waarbij het kan zijn dat je een oordeel over jezelf of de ander vormt. In het interview vertelt Milouska hoe ze patronen en overtuigingen voorgeleefd kreeg van haar moeder en dit onbewust meenam in haar leven totdat dit haar op een gegeven moment opbrak. Ze vertelt over de schaamte en oordelen die ze had over zichzelf. Schaamte begint namelijk altijd met een oordeel. Een oordeel over jezelf, over gedrag, een situatie of een oordeel van anderen over jou.

Schaamte komt om de hoek kijken wanneer we spanning ervaren, omdat we bang zijn de controle kwijt te raken en soms niet kunnen tegen de steeds zwaardere eisen die aan ons worden gesteld. Zeker als we ook nog eens het idee hebben dat we alles wél aan zouden kunnen als we maar slimmer, sterker, leuker, effectiever of beter waren. Vaak moeten we heel veel van ons zelf en daar zit nou juist vaak veel oordeel op want als je niet dit doet dan zus..

Eigenlijk zeggen we heel vaak tegen onszelf dat we niet goed genoeg zijn. Precies dit is wat mij ook raakte in het verhaal van Milouska. De overtuiging; ik ben niet goed genoeg.
En eerlijk is eerlijk, als veel mensen dit zo ervaren waarom lijkt het dan alsof we hier dan zo weinig over delen? Juist. Schaamte. Dat gevoel dat voorkomt dat je jezelf laat zien. Dat gevoel dat je belemmert om te leven zoals je echt bent en zou willen zijn. 

Ik zou graag dit graag meer bespreekbaar willen maken en probeer op mijn manier hierin een steentje bij te dragen want beperkende overtuigingen, gevoelens van schaamte kun je jarenlang met je meezeulen en je jarenlang onnodig het gevoel geven dat je het niet waard bent. Hoe ik dit doe in mijn praktijk? Ik nodig de ander uit om zich bewust te worden van zijn gedachten, overtuigingen, patronen die je van je eigen ouders hebt meegekregen en (onbewust) ook doorgeeft aan je kinderen. Ik probeer je bewust te maken van overtuigingen die jezelf bent gaan geloven, die waar je last van hebt. Dit doe ik om inzicht te geven in je eigen handelen en zodat je de patronen en overtuigingen die je niet meer dienen los kan laten en niet door hoeft te geven aan je kinderen. Wist je dat wanneer je dit aankijkt boosheid, faalangst en bijvoorbeeld perfectionisme bij kinderen afneemt?

“Als je teveel wilt voldoen aan de verwachting van een ander, ga je het leven van een ander leiden.
Als het je helemaal niet kan schelen wat anderen van je vinden, verlies je je vermogen tot verbondenheid, maar als je je teveel aantrekt van wat anderen van je vinden, verlies je je bereidheid om je kwetsbaar op te stellen” .