Voor veel mensen is de term HSP of hoogsensitief/ hooggevoelig nog een term waar men weinig van weet en soms misschien wel weinig van wil weten. Sommige mensen vinden het geen diagnose, een ander zal zeggen dat je je soms niet zo moeten aanstellen. Geloof me, ik heb ze allemaal gehoord en ik vind dat allemaal oké, echt waar. Het verhaal wat ik in deze blog beschrijf doe ik niet om mijn gelijk te krijgen, ik schrijf het omdat ik vooral hoop op een beetje meer begrip.
Ik hoop ook met deze blog dat iemand (h)erkenning vindt bij zichzelf, misschien bevestiging vindt van wat hij/zij al vermoedde bij zichzelf of een ander. Want hoe fijn kan het zijn als je weet dat iemand anders soortgelijke emoties en gevoelens ervaart, dat je niet alleen bent (20% van de bevolking is HSP). Ik probeer met dit verhaal ook niet zielig te doen maar soms kan het fijn zijn om iets te labelen, om te weten hoe je werkt, wat jij nodig hebt en hoe je het beste voor jou kan zorgen. Hooggevoeligheid is een eigenschap die je vanaf je geboorte hebt, het is aan te tonen op scans en in je genen. Je hersenen zijn actiever in bepaalde gebieden en bij bepaalde gebeurtenissen. Hooggevoeligheid brengt naast sommige mindere prettige eigenschappen ook heel veel mooie eigenschappen met zich mee. Het kan je kracht worden als je dat kan ontdekken.
Wil je ook een beetje lachen? Lees dan nu mijn blog over mijn belevenissen, nou ja noem het maar ergernissen van een uurtje sportschool als HSP-er. Sportschool? Ja sportschool want daar kwam ik dus overprikkeld en onrustig vandaan vorige week. Ik dacht namelijk vorige week lekker een uurtje te gaan sporten. Ik volg alleen groepslessen in de sportschool. Doorgaans vind ik dat heerlijk omdat ik dan op lekkere muziek een uurtje uit mijn hoofd en in mijn lijf kan komen en ik door de muziek gemotiveerder word om mijn best te doen. Meestal ben ik na het sporten een stukje vrolijker en ik voel mij fitter alleen deze keer liep dat wat anders.
Ik fietste naar de sportschool toe en moest een beetje doorfietsen omdat ik niet graag aan de late kant ben en dat wel leek te gebeuren. Hierbij koos ik al bewust om met de fiets te gaan zodat ik schakeltijd in mijn hoofd heb van huis <> sportschool en lekker actief blijf. Ik kom graag op tijd omdat ik dat graag goed wil doen, netjes doen, niet te laten komen. Met nog 5 minuten te gaan liep ik met een ferme tred de sportschool binnen, meldde me aan en liep de trap op naar de zaal. Daar aangekomen zag ik dat de zaal al aardig gevuld was, iets waar ik een hekel aan heb want dan kan ik zelf niet beslissen waar ik wil gaan staan en ja laat keuzes maken nou net iets zijn waar HSP-ers soms moeite mee hebben. Ik had het warm van het fietsen, de muziek stond hard en ook de lampen vond ik best fel wat me dus al de nodige prikkels had gegeven nog voordat ik aan de les was begonnen. Ik merkte aan mezelf dat mijn gezicht wat betrok en ik even een paar seconden stilstond om te kijken wat er allemaal gebeurde en mijn eerste inschatting maakte van de situatie. Mijn kinderen zouden zeggen dat ik al richting 'oranje' zou gaan (gevoels-thermometer)op dat moment. Ik zag dat ik kon kiezen tussen een plekje helemaal vooraan waar iedereen mij kon zien, ik voor de instructrice stond, geen overzicht over de zaal had en onder de airco stond. Dit vond ik geen ideale plek want ik sta niet graag in de belangstelling van een groep en ik zou me gaan ergeren aan de koude wind van de airco op mijn rug. Ik kon ook een plekje aan de zijkant kiezen waar ik weinig beweegruimte had, mezelf niet kon zien in de spiegel, een plek waar iedereen langsliep om zijn spullen te pakken en twee vriendinnen achter mij uitgebreid zaten te babbelen. Welke plek zou ik kiezen? Een plek waar iedereen mij goed kan zien of een plekje waar ik weinig beweegruimte heb? Ik koos voor het plekje aan de zijkant omdat ik niet vooraan in de groep wilde staan waar iedereen mij zag omdat ik merkte dat ik al wat geprikkeld was en daar weinig zin in had. Ik installeerde mij met alle benodigde spullen en de bodypump les begon. De instructrice zette de muziek wat harder en deed op het laatst nog een aantal grote spotlight lampen aan waarvan er eentje precies boven mijn hoofd scheen, neee!! Het felle licht scheen in mijn ogen en irriteerde mij tijdens het maken van alle bewegingen. Ik probeerde mij te concentreren op de warming up en alle bewegingen die volgden. Mijn hoofd zat vol met gedachtes en mijn lijf voelde vanalles naarmate de les vorderde waardoor ik totaal niet lekker in mijn les zat. Ik dacht: Zal ik vragen of de lampen uit mogen? (vindt ze me dan een zeurkous?) Oh, nee wat irritant die lamp! (mmm.. misschien toch wel vragen?) Irritant mijn sok zit te kriebelen (staat in de top 3 van meest genoemde irritante prikkels bij HSP-ers), mijn voeten staan niet gelijk (dat voelt dus niet lekker als je squats maakt= fysieke prikkel), had ik toch maar die andere plek gekozen!
Aan het einde van de les was ik blij dat de muziek zachter ging, de lampen wat dimden en ik mijn lijf kon strekken in de cooling down na alle inspanningen van die les. Alle geluiden, het licht, de prikkels van de irriterende sok overweldigden mij. Ik probeerde dit buiten te sluiten en mij te concentreren op mijn les wat die avond niet goed lukte. Ik weet dat dit kwam omdat ik al niet heel ontspannen binnenkwam. Ik was te gehaast weggegaan van huis, had te weinig schakeltijd gehad wat maakt dat ik al wat geprikkeld binnenkwam.
Dit is maar even zo een voorbeeld over iets wat mij is bijgebleven van mijn sportles van vorige week maar dit is wel hoe ik soms de wereld om mij heen ervaar. Mijn oren vangen altijd alle geluiden op; van de klepperende deur, tot getik op tafel of irritant hoog gezoem ergens in de omgeving; mijn lijf voelt elk irritant labeltje of kriebelige sok (dan nog niet eens te spreken over sokken die afzakken!) ik merk haarfijn op wanneer iemand niet lekker in zijn vel zit en ik laad echt op van stilte en fijne muziek. Heb jij dit nou ook of ken je iemand dit dit ook herkent? Nou gefeliciteerd! en welkom bij de groep! 🙂 20% van de bevolking is hoogsensitief, wat betekent dat 1 op de 5 volwassenen en kinderen deze eigenschap hebben. Het kan heel mooi zijn om deze eigenschap te hebben als jij je kracht er maar van kan ontdekken. HSP-ers geven aan dat zij hun empathie, betrouwbaarheid, verantwoordelijkheidsgevoel en sterke intuïtie als sterkste eigenschappen van HSP zien. En hoewel hoogsensitiviteit vele talenten en voordelen met zich meebrengt, lijken die vaak wat naar de achtergrond te verdwijnen. In eerste plaats omdat de negatieve effecten nogal ingrijpend zijn. Een HSP-er die dagelijks overprikkeld raakt, faalangstig is en te weinig zelfvertrouwen heeft moet gewoon moeite doen om overeind te blijven. In tweede plaats ontstaan die effecten waarschijnlijk vaker dan decennia geleden, waardoor talenten nog minder zichtbaar zijn. Er zijn in deze tijd veel meer stimuli in ons leven en er worden meer eisen aan ons gesteld en er zijn prikkels uit de digitale wereld bijgekomen, die continue via piepjes van de smartphone ons bewustzijn binnenkomen.
Tot slot is een reden dat de voordelen van hoogsensitiviteit naar de achtergrond zijn verschoven omdat onze maatschappelijke normen lijken te zijn veranderd. Waar vroeger bescheiden op je beurt wachten een compliment waard was, wordt tegenwoordig voor jezelf opkomen meer gestimuleerd. Snelle besluitvorming lijkt het te winnen van de zorgvuldige afweging. Susan Cain laar in haar boek STIL zien dat extraverte kwaliteiten in de huidige samenleving een streepje voor hebben op de meer introverte talenten. Zij breekt er een lans voor om de introverte kwaliteiten weer in ere te herstellen. Maar tot dat werkelijk gebeurd is, ervaren mensen die niet aan het huidige ideaalplaatje voldoen de gevolgen. Zij hebben het gevoel te kort te schieten, wat hun zelfvertrouwen niet ten goede komt.
Ik wil hiermee niet zeggen dat mensen die hoogsensitief zijn weinig kunnen hebben en met fluwelen handschoentjes aangepakt moeten worden. HSP-ers moeten net zo goed hun weg leren vinden met deze eigenschappen als iemand anders en het is de grootste kunst om je talenten en krachten te ontdekken. Ik probeer met bovenstaand stuk alleen iets meer begrip te creëren voor de eigenschap hoogsensitiviteit en misschien wel een ouder te helpen die het bij zijn/haar kind gaat (h)erkennen.
